Lalka, gęby i socjolekt...

Już kiedyś o grze GĘBY, którą kupiłam dla siebie, ale i tak trafiła do szkoły, pisałam (tutaj) . W ubiegłym tygodniu znów po nią sięgnęłam. Tym razem w nieco innej Tym razem w kontekście... "Lalki" (tak, tak, znów dołożyłam jedną lekcję do omawiania tej lektury, ale na usprawiedliwienie mam to, że wydawnictwo, z którego podręczników korzystam, zaproponowało mocno intrygujący temat). 

Temat niby z lektury, ale trochę obok - o socjolekcie. Właśnie na przykładzie "Lalki". Karty z gry GĘBY posłużyły mi jako wprowadzenie do zajęć. Uczniowie, wchodząc do klasy, otrzymali po jednej karcie ze zdjęciem postaci. Poprosiłam ich, aby spróbowali na podstawie tego, jak dana osoba wygląda, ją scharakteryzować. Pomysłów i domysłów było sporo. Zapytałam jeszcze, co innego, poza wyglądem, może charakteryzować osobę (bardzo różne były tutaj propozycje - najciekawsza: "buty"). Padł też oczywiście "sposób mówienia". Najpierw w zupełnie innym kontekście niż socjolingwistyczny (jedna z uczennic pomyślała o kulturze wypowiedzi i używaniu wulgaryzmów). A stąd już bardzo blisko było to wprowadzenia pojęcia socjolektu i profesjolektu,  poszukania przykładów w zaproponowanych w podręczniku fragmentach  lektury (Rzeczki, Węgiełek, Krzeszkowski, Łęcka) oraz w całej książce. 

Wyszła nam lekcja bez fajerwerków, z porcją rzetelnej wiedzy, która bazowała na tym, co bliskie uczniom, by odnieść się do tego, co nowe. A gra? Stała się intrygującym początkiem. 

Pozdrawiam serdecznie, 

(nie)przeciętna polonistka

Ala