No i jest...

Jestem polonistką. Bardzo lubię swoją pracę i swoich uczniów. Nie znoszę nudy (zwłaszcza w szkole) i przeciętności (by nie powiedzieć przeciętniactwa). Wciąż się uczę, by lepiej uczyć. Szukam rozwiązań, metod, pomysłów. Nie boję się nowego (albo też starego, ale w nowej odsłonie).
Nie wyobrażam sobie lekcji (ale tak naprawdę życia) bez sztuki, muzyki, filmów, rozmów i dyskusji.

Po co ten blog? Przecież w sieci jest kilka (a może i kilkanaście podobnych miejsc), gdzie wspaniali nauczyciele dzielą się pomysłami na lekcje, efektami pracy czy przemyśleniami najróżniejszymi. Wiem, bo sama te miejsca odwiedzam, inspiruję się i uczę. I ten blog jest właśnie owocem obserwowania kilku innych. Bardzo chcę, by stał się inspiracją dla innych, miejscem wymiany doświadczeń i pomysłów.  Najpewniej pojawiać się tu będą pomysły na lekcje. Pewnie też trochę myśli najróżniejszych okołoedukacyjnych, bardzo chciałabym też opowiedzieć kiedyś o ludziach, którzy są moimi Mistrzami... Na wszystko przyjdzie czas.

 Zapraszam do rozmowy i spotkania!

(nie)przeciętna polonistka

Ala