Zachwycić (się)...

Prof. Jacek Pyżalski stwierdził kiedyś, że każdy teoretyk potrzebuje praktyki, a każdy praktyk namysłu teoretycznego. Niedawny Hacaton, na który zaprosił mnie Bartek Chyś oraz warszawskie Spotkanie „Chcę Wam opowiedzieć o…” spowodowały, że i ja spróbowałam zamyślić się nad tym, jak (i dlaczego właśnie tak) pracuję. Kluczem jest dla mnie idea nauczania przez zachwyt. Nieprzypadkowo pojawia się tutaj sformułowanie „idea” – bo nauczanie przez zachwyt jest czymś szerszym niż metoda, to wszakże sposób myślenia o nauczaniu, o byciu w szkole, swego rodzaju filozofia uczenia, której podporządkowany zostaje dobór różnorodnych metod i narzędzi.

Chcę Wam opowiedzieć o...

Bardzo potrzebny był mi czas wakacji... Dopiero gdy się rozpoczęły, poczułam, jak bardzo zmęczona jestem... Chociaż pod koniec czerwca wydawało, że uda mi się tu pisać wakacyjnie. No i niestety się nie udało. Przepraszam! Jednak rok szkolny już za pasem, czas więc wracać do szkoły i pisania o niej. A okazja jest nie byle jaka! 

W czwartek 22 sierpnia w Warszawie odbyło się wyjątkowe spotkanie. Do Wawerskiego Centrum Kultury przyjechało około 200 polonistów (i jedna chemiczka), by wzajemnie się inspirować. Za wszystko odpowiedzialne są trzy (nie)zwykłe kobiety - Dorota Kujawa-Weinke (Elbląg), Irmina Żarska (Kosakowo) i Monika Rokicka (Warszawa), które zaprosiły do współpracy 20 prelegentów (miałam ogromny zaszczyt znaleźć się w tym gronie). Czwartek był dla mnie (ale nie tylko dla mnie) ogromnym inspiracyjnym kopem, wywołał wiele emocji, wzmocnił wiarę, że warto. Emocje jeszcze nie opadły (dzieje się...), pozwólcie więc, że opowiem o kilku ważnych dla mnie aspektach tego wydarzenia...